Yüzüme düşen bakışlarının iklimine yabancıyım
Affına sığınıyorum gözlerinden öpemem
Biliyorsun gözlerin çocukluktan kalma
Hep aynı fotoğraf ellerinde
Yaşlanması an meselesi
Penceremdeki bütün sabahlar senin olsun
Benim gölgemde sıska bir kalabalık yatıyor
Kalbimde göğsümü kıracak bir şeyler var
Sokağımdan akşamlar geçecek korkuyorum
Nasıl sığınırım sokaklarına
Yüzüne düşen saçlarının her birine yabancıyım
Çocuk yaştayım kim bilir
Habersizim kenarından şakaklarının
Günlerdir sokaklarında hiç oynamadım
Bir kez tutuldum böyle baharlara
Bir dilek tut ikimiz için korkuyorum
Kuyruğu yamalı bir yıldız kaldı boğazımda
Bıktım gecelerden inan
Soluk alırım diye bekliyorum kuşları
Yaprakları hiç yeşermemiş baharlar ve çocuklar taşıyorum aklımda
Biliyorsun senin gözlerin çocukluktan kalma Ayça
Yoksulluktan utanmıyorum artık
Gözlerinden öpemem