Hayatına giren her insan kendinden bir parça ilikliyor tenine
Her insan bir parça koparıyor senden çekip giderken
Eksiliyorsun
Kendine yetmiyorsun zamanla
Benliğini yitiriyorsun
Her parçan başkaları oluyor
Aynaya baktığında başkalarını görüyorsun
Teninde nefes alabildiklerini hissedebiliyorsun
Teninde yeşeren baharlar
Zamanla kışa dönüyor
Kar yağıyor saçlarına
Kar yağıyor omuzlarına
Başkalarının yerine üşüyorsun
Başkalarının ellerini ısıtıyorsun aslında
Hep başkalarının hasretini çekiyorsun
Yalnız kalamıyorsun
Kırk kişisin bir bedenin içinde
Yürürken de kırk kişisin
Ağlarken de kırk kişi
Düşüyorum derken kırk kişi tutuyor elinden
Bir kişi bile değilsin artık
Kendini arıyorsun çoğu zaman
Kim olduğunu düşünüyorsun
Yüzünü kim görüyor sabahları aynada
Senin dudaklarını kim andırıyor gülümserken
Bir kişi olmayı diliyorsun
Beni neden duymuyorsun
Hayatından giden her insan seni de götürüyor
Eksiliyorsun