İlk tanışacağımız gün kulise doğru ilerlerken, Nevra ablanın “bir durumdan dolayı üzüldüğünü” anlattığını duydum. Daha tanışmamışken içeri girip “bundan sonra üzülmek yok, artık ben varım” diye neşeli bir giriş yapmıştım. Şaşkınlıkla yüzüme bakıp gülümsemişti… Sanki sözümü tuttum gibi. Hep neşeli, keyifli beraber güzel oyunlar oynadık. Birçok turne yaptık. Umarım hep böyle olur.
