TABUT
Vaktini doldurmuş çanlar gibi
Kuru – soğuk
Bir ağacın tepesinde unutulmuştur gövdem
Kollarım az sonra dönüşecek – fiziğe aykırı
Ayaklarımdan yol yaptım
Bu da kimi zaman boynuna ipi geçiren insanlara ters düştü
Bir ses duyuyorum
Evlerine ateş taşıyanları
Kovuyorlar ormandan – Tanrılar dahil
Örümcek ağlarına düşmüş tabutlar
Panayır havasında yükseliyor
Uzun bir düzlükte
Çarpışıp durdu
Yaşamın yankısını duymak isteyenler
Fiziğe aykırı kollarıma konan kuşlar
Hiç mi hiç konuşmadılar
Yer çekimi hakkında
Onlar için mühim olan tek şey
Özgürce uçabilmekti
Vurulmadan
Dalları sallayarak sert bir sıçramayla
Ağaca yaslanmış Newton’ın kafasına bir değil
Tam iki tane elma düşürdüler
Bir tanesini tüm insanlığa hediye eden Newton
İkincisini ise ormandan çıkana kadar
Kafasının üstünde taşımaya çalıştı
Elmaların gözü hep
Yer çekiminde.
Bir ağacın tepesinde vaktini doldurmuş
Çanlar gibi kuru – soğuk gövdem.