İÇ SIZINTISI
Gün ağarınca tekrar anımsıyorum,
sensiz çiğ tanelerinin kendini ateşe bırakışını..
Unutmuyorum hiç, ruhuma attığın kesiklerin
sızıntısını gün ağarınca.
Sana kuramadığım cümleler,
adım atılmamış yollara atıyor şimdi kendini.
Sabah dek susarak meydan dayağı atıyorsun varıma,
ince ip üstünde sana yeşermişliğim,
sallanıyorum, tutunamıyorum senin toprağına.
Gün ağarınca tekrar anımsıyorum,
sen’li günlerimin toplamı yine çıkıyor
koca bir yalnızlığa…
Unutuyorum ve şahidim,
kapılar açıkken ardına kadar,
soluğunun dış kapıda öylece kalışına.