Sakallarımda sakladım sana bakarken yeşeren gamzeleri.
Her seferinde utangaç bir gülücük belirir seni görünce.
Herkesten saklarım. Herkesten sakladım.
Düşlerimde topaç çevirir mahalle çocukları.
Ben ise seni izlerim buğulu bir pencere kenarından.
Kimse görmesin diye ışığı söndürürüm.
Kim bilirdi ki bir gün ışığımı senin söndüreceğini.
Asi bir nehirden daha hızlı akardı seni görünce kanım.
Can senin değildi artık, o can bizimdi.
Koynumda beslediğim yılanı da bilirim.
Kalbimde sevgi ile büyüttüğüm çiçeği de.
Düşüm düşten uzak.
Hayallerim yeryüzünde olmayan tanımsız bir cisim.
Yolun sonu çıkmaz.
Yollar sevgilere kapatmış ışıklarını.
Aşk ne yamanmış;
Kukla ediyormuş insanı.
Bazen rezil.
Sevince coşan ırmak insan.
Terk edilince her yer içinde boğulduğun deniz.
Bir kaşık suda boğmak istiyorsun bazen.
Bazen de kollarında ölmeyi göze alacak kadar çok seviyorsun.
Ne garipmiş insan.
Ne yaman,
Ne hain, ne iki yüzlü.
Ne piç.
Ne güzel.
Ne tatlı.
Ne vahşi.
Ne köle.
Hepsi var.
Hepsi yerinde.
Susacak adam değildim de.
Sevgimin hatırına EYVALLAH.