NİSAN YAĞMURU
Kenar mahalle dedikodularını sırtımda taşıyorum günlerdir.
Günlerdir kırk kişiyim.
Sen hep nisan yağmurları gibi bakıyorsun.
Hiç ağlamamış gibisin bir trenin arkasından.
Ayaklarının altında uzun yollar,
Aldanıp kayan yıldızlara bir gece vakti…
Başımın üstünde yeri var,
Toprak kokusu basmış gündüzlerin.
Hiç kaybolmamış gibisin ağlak bir kentin sokağında.
Ellerinde kurak bir mevsimin izleri,
Hiç yalın ayak koşmamışsın kaldırımlarda.
Yalnız kavga etmeyi biliyorum, kulağımda taptaze küfür sesleri…
Merhamet et!
Ben günlerdir kırk kişiyim.
Sen kim bilir kaç kez ağladın geceleri.
Annemi andırıyorsun.
Gözlerinde nisan yağmurları…
Sabrediyor karanfiller seninle beraber.
Kuşlar senden yana.
Göğüs kafesini yağmalayan bir nisan yağmuruyum.
Üstelik kırk kişiyim günlerdir!
Artık insanlar tuhaf bakıyor yüzüme.
Kırlangıçların sesini duymayı özledim,
Daha sık korkuyorum geceleri.
Beni hiç anlamadın…