Biz seninle evini arayan bütün bülbüllerin âşığıyız!
Nefesini boğazıma üfleyen bir karanlık ve umuda her uzandığımda ellerimi kıran bir düş damlıyor geceden.
Kırık beyaz bütün yıldızları göğsüme batırıyorsun.
Kanıyoruz kurak gecelere doğru,
Söküp al yakamdan bu hayatın dikenli bahçelerini.
Ȃşığıyız ayaz sokakların ve yüreği yanmışların!
Sevgisiz büyümüş çocuklar geçiyorsa kapından sevgilim,
Balkonunda yaşlanalım bahçeli evlerin, anla beni.
Uzatılmış temmuzlar, bitmeyen gece yarıları ve ışıksız sabahlar kanatıyor yıllarımı.
En çok da sen gülüyorsun ben sustuğum zaman.
Mutfak tezgâhına damlayan ışıkları sayıyorum.
Yoksulluğumdan utanıyorum, anla beni!
Her insan kendi ateşini içinde taşıyor.
Bense geçmiş ve gelecek arasında yalanlar söylüyorum.
Çiçek satan genç kızlara,
Sıska fakat fiyakalı beyefendilere,
Saçları taranmamış küçük kız çocuklarına,
Ayakları çamurlu kuyruklu yalanlar söylüyorum.
Benim içim yangın yeri, anlıyorsun değil mi?
Biz seninle evini arayan bütün bülbüllerin,
Sevgisiz büyümüş bütün çocukların,
Geçmiş ve gelecek arasındaki bütün yalanların,
En çok da yüreği yanmışların âşığıyız.
Anla beni.