Milyonlarca kez yıkılmış bir hayaldir şimdi gözlerinin gözlerime değmesi.
“Bir gün” demiştim bir gün…
Döndürür de devranını bu koca dünya,
Rast getirir yollarımızı elbet bir akşam alacasında.
Küçüktü ya hani kırk kez söyleyince olurdu ya,
Çok dua edince alnıma yazılırdın ya…
Bir gün demiştim,
Bir gün batımı ertesi,
Bir İstiklal serinliğinde belki…
Hanelerimizde yaşlarımız gencecikken,
Göz çukurlarımızın çizgileri belirmemişken,
Ayrı geçen yılların çiseleri şakaklarımıza henüz düşmemişken…
Acıkırdım da tutar elimden götürürdün hani menüsü sınırsız o pizzacıya…
Orda rastlaşacaktık belki de geçen on ilkyazdan sonra.
Sökmeselerdi İstiklal’ in taşlarını,
Yıkmasalardı el ele gezdiğimiz sokaklarını…
Gül ÖZDEMİR