AYLAK DERGİ

Kategori: ÖZDEN ATASAGUN ÇELİK

Sen gülümserdin benim damağıma bir tatlılık yapışır uzun süre orada kalırdı. Bir şey yemek, içmek istemeyişim ondandı. Bana her baktığında toprağa bir yağmur…

Toprak yola girince arabayla beraber sarsıntısı artan bir şey daha vardı; duygularım. Sartre’ın “İki kentin arasındayım, biri bilmiyor beni, öteki artık tanımıyor.” sözü…

  Elinde, sürekli tutmaktan ya da çok okumaktan aşındığını düşündüğüm bir kitap vardı. Sürekli o kitaba bakıyor ve onu kokluyordu. Düşük omuzları ve çökmüş…

                  Kaç çocuk öldürdün bugün?              Hangimizin ruhundan, bedeninden ya da düşlerinden bir parça kimseye duyuramadan koptu?             İstanbul! Ağır aksak, yorgun ve bir o…

Ayın ışıltısı mı bu insanların yüzündeki acıyı görmemi sağlayan, yoksa hissettiğim duygunun alevi mi onların yüzlerine yansıyor? Büyüklerin verdiği bir kararla; birden bire…

Adım Zeynep, beş yaşındayım. Ilık bir nisan gününün ikindisinde, sokaktaki çocuk sesleri, etrafta neşe saçarken ben, onları balkonumuzdan izliyordum. O an bahçemizdeki gizli…

Çocukluğumdaki mutluluk, meyve ağaçlarıyla kaplı tek katlı evlerin arasından süzülerek geçer, yatana kadar tüm sokaklara dokunur, en son gökyüzünün parlaklığına takılır ve ben…

Abone Ol

Yeni sayılarımızdan haberdar olmak için
ücretsiz abone olabilirsiniz.